Laatste koude dag & 700 bochten - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Rianne Sman - WaarBenJij.nu Laatste koude dag & 700 bochten - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Rianne Sman - WaarBenJij.nu

Laatste koude dag & 700 bochten

Door: Rianne Sman

Blijf op de hoogte en volg Rianne

27 Januari 2016 | Thailand, Chiang Mai

De wekker gaat vanmorgen vroeg. Ik kleed mij snel aan en loop naar buiten. Vandaag ga ik eerst naar het ziekenhuis om mijn tweede inenting te halen. Ik wil er graag vroeg zijn om mogelijke drukte voor te zijn. Tegen half negen zet de plaatselijke bus mij af voor het ziekenhuis. Met het kaartje van de vorige keer wordt ik in wachtkamer 18 gezet. Daar wordt mijn bloeddruk en gewicht gemeten, in orde zegt de mevrouw. Dan naar een ander kamertje, een andere balie en vervolgens (na betaald te hebben) naar kamer 10 om de injectie te krijgen. Ik weet nog van de vorige keer dat ze zo min mogelijk blote huid willen zien, dus schuif ik mijn mauw een klein beetje naar beneden. Check, injectie is geregeld en binnen een half uur sta ik weer buiten.

Terug in het hostel bestel ik een ontbijtje. Het is buiten nog steeds fris, ik eet lekker binnen op de bank. Ik pak mijn spullen in en check uit. Het is inmiddels 11 uur en ik heb nog twee uurtjes voordat ik opgehaald wordt voor de busreis naar Pai. Ik pak mijn laptop erbij en schrijf mijn verhalen, lees over Pai en klets met de eigenaren van het hostel. Het is een gezellige lobby. Mensen checken in- en uit en ik vermaak mij wel. Tegen half 2 komt iemand mij ophalen. In een klein ‘openluchtkarretje’ worden we bij de bushalte afgezet. Hier nemen we met 12 mensen plaats in een mini busje. Ik zit op de voorste rij (rij achter de bestuurder) samen met twee meiden uit Israël.

Ik moet nu dus echt wel plassen….. ik probeer aan andere dingen te denken…..dan stoppen we. Gelukkig, snel zoek ik een toilet. We zijn ongeveer op de helft. De busreis is pittig want we rijden door de bergen, scherpe bochten maken dat we allemaal alle kanten opglijden in de bus. Ik luister wat muziek en doe mijn best om niet misselijk te worden (eigenlijk geen idee hoe je dat doet). Na rui drie uur komen we, helemaal door elkaar geschut, aan in het plaatsje Pai. Jana en Thomas zijn hier gisteren al naartoe vertrokken en hebben vanmorgen een luxere kamer weten te regelen in hotel Manu. Voor 300 bath de man kunnen we deze vier persoonskamer delen (de Zwitserse Miche verblijft ook op de kamer). Vanaf de bushalte is het nog geen 200 meter lopen naar het hotel.

Een zacht bed!!!! Wow, wat is dit fijn zeg! Ik kan mijn geluk even niet op. Ik neem een warme douche en trek schone kleding aan. Ready voor de avond. Pai staat bekend om zijn knusse, hippie achtige marktjes, straatjes en heerlijke relaxte sfeer. Ik eet heerlijk op de markt. Brood met avocado en kaas en een soort tomatentapenade en drinken lekkere thee uit een beker van bamboe. Ik ben gelukkig! In mijn zachte, schone en heerlijk zachte bed val ik in een diepe slaap.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Thailand, Chiang Mai

Wereldreis

Gate 5, zone 3 boarden please

‘Wat zou jij doen als je nog zes maanden te leven hebt?’, dat was een vraag die mij gesteld werd tijdens de workshop Drive&Focus van Training of Greatness (T.O.G.). Het gebeurt niet vaak, maar die vraag maakte mij even stil. Vele gedachten schoten door mijn hoofd: zou ik dan iets anders gaan doen dan het gene ik nu doe? En als ik dan iets anders zou gaan doen, waarom doe ik nu dan wat ik nu doe? En als ik echt iets anders zou willen doen, ga ik dat dan doen als ik ongeveer bijna klaar ben met dit leven?

Met een duidelijke JA op de eerste vraag, ik zou dan iets anders gaan doen, en een voorzichtige nee op de vraag; ‘ik ga dat niet pas doen als ik ongeveer bijna klaar ben met dit leven’, wist ik in het voorjaar van 2015 dat het, op wat voorn manier dan ook, echt tijd was voor verandering.

Mijn kop moest echt uit het zand getrokken worden, dus gaf ik mijzelf een push in ‘een’ richting door een half jaar met onbetaald verlof te gaan. Vanuit de wijze woorden: ‘Soms moet je eerst beide handen leeg maken om iets nieuws aan te kunnen pakken’, zorgde ik voor veel ruimte (lees: nog niet bestemde tijd). Die ruimte duurde precies twee weken. Mijn, vrijgekomen, tijd wilde ik goed besteden en zo stortte ik mijzelf in diverse (vrijwillige)projecten.

Daar heb ik een half jaar onwijs van genoten en enorm veel van geleerd. Toch knaagde de vraag wat te doen met die zes maanden…… Weet jij wat je zou doen? Laat je mij het weten? Ik moet nu even gaan opschieten zone 3 mag gaan boarden! Tot snel, -X-

Recente Reisverslagen:

15 Maart 2016

Dag 1 Vipassana en gezonde spanningen

14 Maart 2016

Op naar de Vipassana & eerste kleermakerzit

13 Maart 2016

Visa voor India & ziekjes in bed

12 Maart 2016

Crematies in Nepal & schrijfmiddag

11 Maart 2016

Hele dag in de bus & aapjes kijken
Rianne

Actief sinds 30 Dec. 2015
Verslag gelezen: 120
Totaal aantal bezoekers 13795

Voorgaande reizen:

05 Januari 2016 - 31 December 2016

Wereldreis

Landen bezocht: