Hele dag in de bus & aapjes kijken

Het voor de wekker wakker worden wordt hier een beetje een gewoonte. Ik pak mijn spullen in en check de kamer, vandaag ga ik terug naar Kathmandu. Beneden check ik uit en klets nog wat met de mensen die al op zijn. Dan begin ik aan mijn wandeling naar het busplatform, dat moet ik in 20 minuutjes kunnen lopen. De wandeling gaat voorspoedig en ik ben een half uur van te voren al aanwezig. Ik ga naar een toilet en staar wat om mij heen. In de bus zit ik gelukkig weer aan het raam en ik lees wat in mijn boek. Even na 7 uur gaan we rijden en er neemt een Engelse jongen plaats naast mij. We kletsen drie zinnen en dan begint hij ook zijn boek te lezen. Als we rijden stop ik mijn boek snel weg, daar word ik zo misselijk van. Het is precies dezelfde route terug als heen en ook vandaag sluiten we aan in een lange rij voor brandstof. Ik voel mij best ontspannen en het is een goede bus, dus ik kan ook redelijk wat slapen.
De rol met koekjes smaakt mij goed, alleen niet zo slim van de chocolade keuze, alles zit onder en plakt. Naja, het smaakt in ieder geval heel lekker. De bus stopt uiteindelijk bij een andere plaats dan waar we zijn opgestapt. Maar ik zie Alex al, hij zou mij hier rond 4 uur ophalen. Dat is best wel netjes van hem. Ik vertel over mijn dag gisteren en samen lopen we naar zijn organisatie. Tot mijn grote opluchting staat daar mijn grote tas. Ik heb mij daar best wel veel zorgen over gemaakt, ik merk toch dat ik heel erg op mijn hoede ben als het gaat om vertrouwen hier. We kletsen wat en ik bedank iedereen voor de tocht en geleverde diensten. Ik geef Alex een fooi en stel hem mijn vragen voor mijn Journey of Greatness onderzoek.

Het is gelukkig maar drie minuten lopen naar mijn hotel. Ik loop alle vijf de trappen omhoog naar de dormitory en plof neer op het bed. Als er na vijf minuten op de deur geklopt wordt is het de vraag of ik naar een tweepersoonskamer wil. Nou, dat geintje ken ik nu wel. Dus het antwoord is nee. Hij doet wat moeilijk en legt uit dat er een andere dame op de kamer is en geen man. Maar ik maak duidelijk dat ik dit geboekt heb en dus ook hier wil slapen. De jongen boven mij komt uit Amerika en we raken aan de praat naar aanleiding van mijn ‘verhuis’ verzoeken. De jongen snapt het ook niet. Ik wil mij eigenlijk gaan wassen en opfrissen. Ik draag immers al ruim een week dezelfde kleding, niet echt heel fris.
Dan zegt de Amerikaan dat hij naar de Monkey Temple gaat, een plek die ik ook heel graag wil zien. En stiekem vind ik het wel fijn om dat even met iemand samen te gaan doen, in verband met mijn laatste ervaring met de boze man. Ik trek snel een ander topje aan en we gaan op pad. Het is ongeveer 45 minuten wandelen en doordat we een andere route nemen komen we niet langs de ‘1000 roepie betaal punt’. Het zijn veel trappen omhoog en de apen zijn overal. Het is best druk. Een hoop lokale jongens doen op deze trappen hun sportieve activiteiten. Het uitzicht is mooi, de stad is groot en grijs. Zoveel vervuiling heb ik nog nooit gezien. Ook de schade van de aardbeving is aan de tempel duidelijk te zien. Op de weg terug heeft een aap zijn zinnen gezet op mijn telefoon en maakt een grijp beweging naar mijn hand. Ik spring opzij en drie lokale mannen jagen de aap weg. Wow, wat een brutale dieren zeg!

We wandelen terug en besluiten samen ergens even iets te eten. We kletsen een beetje, maar een echte klik hebben we niet. Ik eet een visje, maar hij smaakt mij niet erg goed. Terug in het hotel neem ik een douche en ga ik op tijd naar bed.