Achterop de scooter & insecten eten

Geen wekker vandaag! Als ik wakker wordt heeft iedereen al gedoucht en is het mijn beurt. Ik heb heerlijk geslapen en voel me best uitgerust. Twee straatjes achter ons hotel gaan we ontbijten. De kaart is enorm, dit is lastig kiezen. Ik ga voor een broodje met tonijnsalade, koffie en verse sinaasappelsap. Jammie! Ik voel me relaxt, geen haast en we nemen ruim de tijd voor alles. Na het ontbijt wandelen we terug en maken ons klaar voor een dagje op de scooter. Ik stap achterop bij Miche. We kletsen over zijn leven in Zwitserland en onze reizen tot dusver. Hij rijdt hard! Als ik stiekem op de teller kijk zie ik dat we 80 km per uur gaan, wow. Ik heb vertrouwen in zijn rijvaardigheden en houdt mij stevig vast aan de scooter.

We stoppen bij de ‘landsplit’, hier scheurt de aarde. Indrukwekkend om te zien. Aan de voet van de landsplit is een boerderij, hier worden allerlei producten verbouwd. We drinken een heerlijk sap gemaakt van een bepaalde bloem en eten verschillende snacks. Zoals paarse zoete aardappel, noten, bonen, soort chips en soort jam. De eigenaar leeft van giften. We kletsen met de eigenaar over zijn producten en met de andere gasten. Het is heerlijk warm weer. Wanneer we besluiten door te gaan is onze groep twee keer zo groot. Vier andere jongens rijden met ons mee naar de waterval. Een prachtige natuurlijke wandeling brengt ons bij de waterval. Veel water is er in dit seizoen niet, maar het water dat er is is koud!

Op de terugweg van de waterval houdt de politie ons staande…. Oepsie…. Waar zijn ze naar opzoek? Internationaal rijbewijs? Moeten we een helm op? Gaan ze ons extra laten betalen? Nee, het is een drugscontrole. Alle tassen gaan open en de scooter wordt geïnspecteerd. Wij hebben gelukkig niks bij ons en mogen weer verder rijden. (een paar jongens bij de waterval hadden wel wiet bij zich, hopelijk zijn ze niet gepakt). We vervolgens onze route naar de witte boeddha. Een enorm grote witte boeddha bovenop een berg. Ik ben inmiddels redelijk getraind in traplopen, maar toch beginnen mijn benen te verzuren.

Bovenop is het uitzicht op de boeddha prachtig. De lucht is fel lichtblauw en steekt prachtig af achter het witte beeld. Het is er rustig, misschien 10 andere mensen. We mediteren hier een beetje en vinden onze rust.
Dan splitsen we, de jongens gaan opzoek naar een ‘mushroomshake’ (drugs) en Jana en ik willen naar de Canyon om de zonsondergang te bekijken. Jana springt achterop bij mij op de scooter en we gaan op pad. In 20 minuten bereiken we onze locatie. We bestellen een koude green tea en wandelen naar de Canyon. Het is er druk, maar we vinden gelukkig een mooi plekje. De zonsondergang is mooi en het landschap is indrukwekkend. Als we terugrijden is het al flink frisser, de rijwind van de scooter maakt het zelfs een beetje koud. De dag eindigen we op de straatjes voor het hotel waar we wat eten, thee drinken en langs de kraampjes slenteren met sierraden.