Woef woef & verslingerd aan het boek van Isa Hoes - Reisverslag uit Phuket, Thailand van Rianne Sman - WaarBenJij.nu Woef woef & verslingerd aan het boek van Isa Hoes - Reisverslag uit Phuket, Thailand van Rianne Sman - WaarBenJij.nu

Woef woef & verslingerd aan het boek van Isa Hoes

Door: Rianne Sman

Blijf op de hoogte en volg Rianne

13 Januari 2016 | Thailand, Phuket

Voordat de wekker gaat ben ik al wakker, ik heb zo’n zin in vandaag! Ik eet snel een appel, drink wat water en hijs mij in een lange broek met bloes en wandelschoenen. Ik ga vandaag naar de Animal Welfare hier op Koh Lanta. Dat is een opvangplek voor honden en katten. Het is ongeveer 3.1 km lopen vanaf mijn hostel. De zon is vandaag ook vroeg opgestaan, en terwijl het eiland rustig ontwaakt loop ik richting het zuiden. De wandeling valt mij een beetje tegen (heeft misschien ook iets te maken met nieuwe wandelschoenen die nog ingelopen moeten worden…).

Heel hartelijk wordt ik ontvangen. Wandelen met een hond gaat hier heel makkelijk. Ik krijg Denge mee, een teefje van ongeveer 5 jaar oud. De wandelroute die we samen het beste kunnen lopen wordt aan mij uitgelegd en ik krijg een ‘verzorgingstasje’ mee met daarin een drinkbakje, een flesje water en een poepzakje. We wandelen samen door de bossen die ons richting de zee brengt. Denge vindt de golven een beetje spannend. We drinken beide ons water op het strand en beginnen daarna aan de wandeling terug. Dan schiet Denge plotseling in de remmen…. een dikke, lange, zwarte slang schiet het pad over en verdwijnt in het gras.

Denge is veilig weer terug in de opvang en ik sluit aan bij een rondleiding. Uitgelegd wordt dat er 40 katten en 32 honden op dit moment verblijven. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel liefde en aandacht deze dieren krijgen van de vele vrijwilligers die zich hier inzetten. Er zijn hele schema’s van voeding, verzorging en persoonlijke informatie over de dieren. Zo lees ik op het schema dat Denge inderdaad niet zo fan is van zeewater. Vele honden van deze opvang vinden uiteindelijk een plekje bij een nieuw thuis. Dat kan op het eiland zijn of ergens anders op de wereld. Zo’n 12 honden worden per jaar geadopteerd, waar er ook enkele van naar Nederland verhuizen.

Vol van al deze bijzondere en indrukwekkende verhalen begin ik aan mijn wandeling terug naar het hostel. Eenmaal terug zijn Stafannie en Rodrico vertrokken. Stafannie naar Krabi (mijn volgende bestemming) en Rodrico naar Bangkok voor een kookcursus Thais. Samen met Alex lunch ik aan het strand en neem ik nog een duik in de zee. En dan begin ik met lezen van het boek ‘toen ik je zag’ van Isa Hoes. En de resterende uren van de dag zitten mijn e reader en ik vast op het bankje voor het hostel.

Heerlijk….. uren lezen…. Terwijl er alles om mij heen gebeurt (krijgen nieuwe kamergenoten, moet een jongen naar het ziekenhuis omdat hij is gebeten door een hond, gaan een man en vrouw live muziek maken met twee gitaren, de stroom valt uit en het wordt al donker) ik lees en ik geniet. En ik ga pas naar bed als ik het boek uit heb…. Een echte aanrader!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Thailand, Phuket

Wereldreis

Gate 5, zone 3 boarden please

‘Wat zou jij doen als je nog zes maanden te leven hebt?’, dat was een vraag die mij gesteld werd tijdens de workshop Drive&Focus van Training of Greatness (T.O.G.). Het gebeurt niet vaak, maar die vraag maakte mij even stil. Vele gedachten schoten door mijn hoofd: zou ik dan iets anders gaan doen dan het gene ik nu doe? En als ik dan iets anders zou gaan doen, waarom doe ik nu dan wat ik nu doe? En als ik echt iets anders zou willen doen, ga ik dat dan doen als ik ongeveer bijna klaar ben met dit leven?

Met een duidelijke JA op de eerste vraag, ik zou dan iets anders gaan doen, en een voorzichtige nee op de vraag; ‘ik ga dat niet pas doen als ik ongeveer bijna klaar ben met dit leven’, wist ik in het voorjaar van 2015 dat het, op wat voorn manier dan ook, echt tijd was voor verandering.

Mijn kop moest echt uit het zand getrokken worden, dus gaf ik mijzelf een push in ‘een’ richting door een half jaar met onbetaald verlof te gaan. Vanuit de wijze woorden: ‘Soms moet je eerst beide handen leeg maken om iets nieuws aan te kunnen pakken’, zorgde ik voor veel ruimte (lees: nog niet bestemde tijd). Die ruimte duurde precies twee weken. Mijn, vrijgekomen, tijd wilde ik goed besteden en zo stortte ik mijzelf in diverse (vrijwillige)projecten.

Daar heb ik een half jaar onwijs van genoten en enorm veel van geleerd. Toch knaagde de vraag wat te doen met die zes maanden…… Weet jij wat je zou doen? Laat je mij het weten? Ik moet nu even gaan opschieten zone 3 mag gaan boarden! Tot snel, -X-

Recente Reisverslagen:

15 Maart 2016

Dag 1 Vipassana en gezonde spanningen

14 Maart 2016

Op naar de Vipassana & eerste kleermakerzit

13 Maart 2016

Visa voor India & ziekjes in bed

12 Maart 2016

Crematies in Nepal & schrijfmiddag

11 Maart 2016

Hele dag in de bus & aapjes kijken
Rianne

Actief sinds 30 Dec. 2015
Verslag gelezen: 139
Totaal aantal bezoekers 13792

Voorgaande reizen:

05 Januari 2016 - 31 December 2016

Wereldreis

Landen bezocht: