Samen op de e-bike & lekker luxe eten

Ik heb de smaak te pakken. Ik ben zo onder de indruk van de zonsopkomst hier dat ik vanmorgen weer vroeg uit de veren ben. Ik huur de ebike bij dezelfde shop als gisteren en ga op pad. Als ik aankom bij de stupa van Thiri komt haar zusje Ieie mij tegemoet. Er zijn al twee andere meiden uit Vietnam op de stupa, verder is er niemand. Ook Thiri is er niet, die is naar de plek waar de luchtballonnen opstijgen om kleding te verkopen. Samen met Ieie klim ik de stupa op en instaleren we ons aan de juiste kant. Ik klets een beetje met de Vietnamese meiden maar iedereen is nog in een halve slaapstand. Ook Ieie is moe en zodra ze zit valt ze in slaap.

Het is bewolkter en mistiger dan gisterenochtend, dat maakt het uitzicht iets minder. Maar nog steeds erg indrukwekkend. Het is heerlijk om maar met zijn vijven te zijn, zo anders dan die populaire stupa waar echt honderden mensen op af komen. Ik heb alle tijd en geniet van het uitzicht, de familie en de rust. Als ik besluit terug te rijden voor het ontbijt maak ik de afspraak later vandaag weer terug te komen. Ieie wil graag samen op de scooter naar een ander dorpje toe rijden, dat lijkt mij een leuk idee.

Tijdens het ontbijt zit ik aan tafel met twee mensen uit Australië waar ik gisterenavond ook mee gegeten had. Ik bespreek mijn plannen voor vandaag en zij vinden het leuk om mee te gaan. Tegen tien uur rijden we met zijn drieen terug naar de stupa. Ook Thiri is terug, helaas heeft ze niks kunnen verkopen. We kletsen met de familie en Thiri wil graag mijn haren vlechten. Dat vind ik een prima idee. Totdat ik de kam zie waarmee ze mijn haren aan het kammen is…. Ach ja…. Als ik luis krijg zien we dan wel weer wat te doen. De vlecht is echt heel mooi gedaan. Ieie wil graag met ons op pad. Ze stapt achterop bij mij en we rijden een zandweg op. Oeff…. Het achterwiel gaat alle kanten op. Een paar meter lopen we en dan probeer ik het weer. Ieie stelt voor dat zij rijdt…. (ze is immers al 11 ) maar dat vind ik niet zo’n goed idee. We komen na een goede 20 min rijden aan bij een dorpje. Dit dorpje is echt voor toeristen gemaakt, er worden sigaren gemaakt, er wordt kleding gemaakt en allerlei andere oude ambachten worden er getoond. Het is een gezellig gebeuren en Ieie gedraagt zich als een heuse reisleidster.

Tegen het middaguur rijden we terug naar ons hotel. De Australiërs moeten uitchecken, dat had ik vanmorgen al gedaan. Met zijn vieren gaan we lunchen en Ieie neemt het er van. Ik snap dat ze deze gelegenheid volledig benut. Zo vaak zal ze wel niet in een restaurant eten. Ze bestelt wel drie maaltijden en een fruitshake. Ze geniet zichtbaar van al het eten. En ik heb van Amy geleerd; sharing is caring. Ik ben blij dat ik haar op deze manier een beetje kan helpen. Na de lunch nemen we afscheid en breng ik Ieie terug naar huis. Als ze trots vertelt wat ze allemaal heeft gegeten zie ik de blikken van de andere meiden, ai…. Ik had wat meer eten mee moeten nemen. Een les voor een volgende keer.

De middag ben ik op mijn kamer, ik schrijf, zet foto’s op mijn computer en slaap een beetje. Tegen zeven uur wordt ik opgepikt voor de bus naar Kalaw. Dag Bagan…. Hopelijk tot ooit again!