De start naar het Noorden van Thailand

Ik heb goed geslapen maar wordt onrustig wakker. Vandaag wil ik naar het Noorden van Thailand reizen, alleen heb ik nog niet echt een plan. Op internet heb ik een bedrijfje gevonden die een combinatie ticket aanbiedt zodat alles in een keer geregeld zou worden. Ik heb meerdere emails gestuurd maar er volgt geen reactie. Ik besluit smorgens te bellen, een man neemt de telefoon op. Hij weet mij met drie woorden duidelijk te maken dat hij geen tickets naar Chiang Mai heeft. De moed zakt mij even in de schoenen. Bij de receptie van mijn hostel kunnen ze me helpen met een bootticket naar het vaste land, maar niet verder. Wat te doen?

Ik besluit mijn reis dan maar op te knippen in stukjes. Eerste doel is vasteland en daar kijk ik dan wel weer verder. Ik stel mijzelf gerust; ik heb alle tijd en er is vast overal wel een bed te vinden. Ik wordt om 10:45 verwacht bij de receptie, de dochter van de eigenaar zal mij een lift geven naar de pier. Ik heb tijd zat, even wat eten, tas inpakken en kletsen met Esther. Esther blijft nu alleen achter in de kamer. Klaar om te gaan, de dochter kletst de oren van mijn hoofd. Ze vindt onze Nederlandse windmolens zo mooi en snapt niet hoe een land lager kan liggen dan de zee. Ze wil haar opleiding afmaken en dan gaan reizen door Europa. Het is service tot aan de deur. Ze loopt met mij mee en legt uit waar ik op de boot kan wachten. Wat een aardige vrouw.

Mijn billen hebben de stoel nog niet geraakt of ik val in een diepe slaap. Als ik wakker wordt meren we al aan in Surat Tanie. Check, eerste fase van de reis is gelukt. Ik zoek mijn bagage bij elkaar en stap in een busje naar het centrum van de stad. Huidige missie: een bus die mij naar het Noorden kan rijden. Het liefst in een keer of anders via Bangkok. In het centrum loop ik het eerste de beste tourist information winkeltje binnen en leg uit dat ik graag naar Chiang Mai wil. Met wat handgebaren legt de dame uit dat dat geen enkel probleem is, zolang ik de tijd heb….. ik betaal een flink bedrag (zo’n 60 euro), maar mijn doel heiligt op dit moment even de middelen. Het is inmiddels half 3 en ik wordt om 16 uur bij het winkeltje verwacht om naar de bus gebracht te worden, de bus zal rond 18 uur vertrekken. Ik probeer, te vergeefs, te achterhalen hoe mijn reistraject er ongeveer uit zal gaan zien. Bij een eettentje een straatje verderop eet ik wat rijst en drink een koude cola.

Even na 16 uur stap ik in een auto die mij 15 minuten later afzet bij iets wat lijkt op een bushalte. Ik wordt vriendelijk gevraagd hier te gaan zitten. Ik pak mijn boek erbij (Ben Perron 7 aan het lezen) en bereid mij voor op een kleine twee uur zitten. Wachten en jezelf vermaken wordt een tweede natuur voor mij. Ik speel met de tijd, hak uren in kwartieren en kwartieren in minuten. En dan wordt het op een gegeven moment vanzelf 18 uur. De zoon van de man vraagt mij plaats te nemen in de auto… ik informeer naar de bus… het antwoord is ‘yes yes yes’. Tien minuten later stopt de auto. Hier moet ik dus blijkbaar ook even wachten? Hoelang? Ik vind het inmiddels even niet meer zo leuk, ik staar voor mij uit…. Een uur gaat voorbij….

Dan komen er twee onwijs (niet te omschrijven) schattige puppy’s aanlopen…. Helemaal kwispelend en vrolijk wandelen ze mijn kant op. Ik heb nog wat hondenvoer van eerder in mijn tas en in een mum van tijd zijn we dikke vriendjes. Ik geniet van de aandacht en realiseer mijzelf te laat dat deze twee zwerfhondjes aan mijn handen en voeten en benen likken. Diezelfde handen, voeten en benen die gisteren zo lelijk opengehaald zijn door het beklimmen van de rotsen…. Shit…. Wat had die mevrouw van de GGD nou gezegd; ‘Rabiës kan via speeksel overgedragen worden via de kleinste openingen in de huid…’. Een passerende man vraag ik of hij weet van wie deze twee honden zijn… geen reactie….. IK doe mijn best niet in paniek te raken. Als ik mijzelf wil laten behandelen heb ik daar 48 uur voor (In Nederland had ik al drie prikken gekregen).

Even voor 8ten komt de bus aanrijden. De buschauffeur verwacht tegen 13 uur de volgende dag Chiang Mai te bereiken…. Dat geeft mij voldoende tijd te bedenken wat ik zal gaan doen. Ik probeer in de bus wat te slapen.