Lekker eten langs de weg & wachten op spoor 4

Klop klop…. Michella komt mijn hostel binnen. Omdat mijn hostel centraler gelegen is legt zij alvast haar grote backpack hier. Ook ik zal vandaag Yangon verlaten, dus tijd om weer in te pakken en uit te checken. We wandelen vanaf het hostel naar het treinstation. Voor de upperclase, dat zijn bedden in de trein, had het hostel geen kaartjes meer, misschien hebben we meer geluk op het treinstation zelf. We wandelen door de drukke stad en worden er langzaam beter in om het drukke verkeer te doorkruizen wanneer we naar de volgende weg moeten oversteken. Een echt systeem kan ik er niet uit opmaken en stoplichten hebben ze eigenlijk ook niet….. onderweg naar het station spreekt een man ons aan. Waar gaan we heen… oja…. Voor de trein… daar kan hij ons wel mee helpen. We worden naar een winkeltje gebracht waar ze kaartjes verkopen. Dit was niet echt het plan, maar we kunnen minstens even kijken wat de man voor ons kan regelen. Nee, ook hier geen kaartjes voor de upperclase. Die schijn je drie dagen van te voren te moeten boeken….

We hervatten onze weg naar het station…. Daar wordt ons een optie geboden voor de ordinary class…. Voor 4500 kyats kunnen we een plekje op een houtenbankje krijgen…. Dat is best een goede deal…. Alleen gaat de trein er zo’n 15 uur over doen….. dat zou best wel eens pijn aan onze bips kunnen worden. Als we informeren hoe klein het is zegt de man dat ik te ‘fat’ ben voor deze bankjes. Ik schrik een beetje van zijn opmerking, maar probeer te snappen dat het niet slecht bedoelt is. Michella en ik kijken elkaar aan…. Wat gaan we doen? Nemen we deze ‘houtenbankjes’ optie of nemen we de bus? We besluiten voor het avontuur te gaan en bestellen de treinkaartjes. We moeten ons om 16 uur melden op spoor 4.
We wandelen een wijk in achter het treinstation. Wat is het hier een totaal andere wereld dan een paar honderd meter verderop in de stad. Kleine hutjes, dicht op elkaar gebouwd en veel mensen op straat. Hier neem ik prachtige foto’s van. Ik bedenk mij hoe het zou zijn om hier te wonen…. Hoe zou je leven dan zijn? Op de terugweg kopen wat we wat drinken, snacks en kokospannenkoekjes. We eten wat aan de kant van de weg en zoeken in het hostel op de mobiel nog wat informatie op over Bagan. De tijd gaat snel en om 15:15 hijsen we ons in onze backpacks en beginnen aan de wandeling naar het treinstation. Een klein halfuurtje lopen, we zijn mooi op tijd bij het perron. Er gaat van alles mee met de trein, mensen nemen onwijs veel spullen mee. Wij zitten met twee Belgische jongere op een vierpersoonsbankje. Broer en zus ook op weg naar Bagan…. Alleen denken zij er 4 uurtjes over te doen…. Als wij vertellen dat dit de hele avond, nacht en ochtend gaat duren schrikken ze even maar blijven opvallend kalm… knap hoor.

De trein passeert allemaal leuke dorpjes en het uitzicht is prachtig. Hebben jullie mijn vlog vanuit de trein gezien op facebook? Als het donker wordt blijkt het licht in onze coupe het niet te doen…. Extra knus….. gelukkig heb ik mijn hoofdlampje. Er is veel interactie in de trein. Mensen zijn benieuwd naar ons. Een jongen wordt zelfs verliefd op de Belgische en wil dicht tegen haar aan zitten…. Wat een happening zo in de trein.