Bootje varen & de VIP bus

Nee!!! Ik wil dit niet!! Schreeuwt mijn lichaam als de wekker gaat. Het is een paar minuten voor zes. Ik heb mijn tas al zo goed als ingepakt en kleed mij zachtjes aan…. Als ook Hannah wakker wordt kan ik het licht aan doen. Om half zeven zitten we aan het ontbijt. Snel eten is niet echt mijn beste kwaliteit, dus ik eet een paar happen van de banaan pannenkoek en een paar happen brood met ei. Paar slokken water en een kopje koffie… en door…. We hebben een strakke ochtendplanning: ontbijten, uitchecken en om half 8 ons melden bij het hotel van onze ‘bootdagvrienden’. Het uitchecken duurt iets langer dan ingepland…. Ik probeer de man aan te kijken met een blik van ‘wij hebben een beetje haast’, maar het mag niet baten.

Ok…. Met flinke stappen lopen we door het dorpje… even zoeken… en dan vinden we het hotel… 07:31 uur… ik zeg, op tijd! De gids is er nog niet. Ik maak nog snel een plasstop en dan wandelen we, met gids en al, naar het meer. Daar gaan we met zijn vijven en de gids aan boord. De gids is onze kaptein. De boot maakt veel herrie, dat maakt mij wel wakker. We varen! Het is een drukte van jewelste al die bootjes op het water. We varen langs drijvende tuinen en plantages en passeren vele visserbootjes. Het is een mooi gezicht zo smorgens vroeg op het water. We varen door drijvende dropjes, zo gaaf om al die huizen op palen te zien. Ik fantaseer hoe het is om hier te wonen, alles wat je wilt doen moet per boot. Ik moet aan Opa Piet denken die een tuintje had waar je alleen met een bootje kon komen, dat vond ik als kind heel interessant. Een soort geheime, speciale plek omdat alleen mensen met een bootje daar kunnen komen. Ook moet ik aan alle kinderen denken die hier wonen, je beweegruimte wordt wel heel erg beperkt. Hoe speel je hier een potje voetbal?

We varen door naar een drijvende markt. Het is hier onwijs druk. Iets te druk voor mij. Er wordt echt van alles verkocht; nog levende vissen en kleine kuikentjes maken de meeste indruk op mij. Na een half uurtje heb ik het wel gezien. Er staan nog vijf andere stopjes op het programma en we stappen weer aan boord. We gaan langs een weverij, een zilversmid en een lokaal waar ze met de hand sigaren maken. Dat laatste doet mij aan Cuba denken. Ik neem een klein haaltje van een zoete sigaar en waan me even in Cuba. De volgende stop is een oude monestry. Vroeger lieten ze hier katten springen en kunstjes doen, maar dat doen ze tegenwoordig niet meer. Het is een mooi gebouw met interessante verhalen over boeddha op de muren geschreven.

De laatste stop is een lange houten brug een mooi gezicht én omdat het Valentijnsdag is, is het onwijs druk. Allemaal jonge verliefde stelletjes lopen over de brug. Op hoge hakken en in mooie jurken en alle kleding perfect op elkaar afgestemd. Sommige zelfs in precies dezelfde kleding, leuk om te zien! Dan is het varen voorbij en brengt de kaptein ons terug naar het dorpje. We drinken met zijn vijven nog een lasi en nemen dan afscheid. Iedereen is van plan vanavond door te reizen naar een volgende plek. Ik heb alleen nog geen ticket. Ik wil naar Piyoolin, daar gaat Michella heen. Opeens lopen we elkaar tegen het lijf. Michella legt uit dat ze de bus van 20 uur heeft en ik ga snel opzoek naar een kaartje. Ook kom ik de Belgische broer en zus tegen waarmee ik in Bagan was! Super grappig dat je zomaar elkaar weer tegenkomt.

Met het ticket opzak eet ik een pizza (zag eruit als een pizza, smaakte alleen wel anders) en heb de tijd voordat ik door de bus opgepikt wordt. Hannah moet nog een nachtje blijven, zij zal morgen doorreizen. Als ik iets uit mijn backpack wil halen krijg ik het cijferslot van de flightbag niet open… ok, nog eens proberen… geen succes…. Wat nu? Ik leg aan de dame achter de balie uit dat ik iets nodig heb om te zagen. Ze houdt eerst een schaar omhoog, ik maak het gebaar van een zaag. Een jongeman snapt mij en komt met een ijzerzaagje aangelopen. In een kwartier is het slot doormidden en kan ik mijn tas weer in, jeetje wat een gekke actie. Gelukkig heb ik nog twee slotjes bij mij.

Ik neem afscheid van Hannah die met de twee Franse jongens een biertje gaat drinken en stap op de bus. Gezellig weer samen met Michella. Het duurt even maar uiteindelijk val ik in een goede slaap achterin de bus.