Een echte reisdag & gratis ritje naar bungalow

Om 12 uur worden we met de bus opgehaald voor de reis naar Koh Tao, dat geeft ons de hele ochtend om rustig aan te doen. We halen wat water bij de supermarkt en scoren een brood bij een winkeltje. Jeetje wat smaakt dat lekker zeg, gewoon brood. Dat heb ik dus stiekem wel een beetje gemist. Stefannie voelt zich beter maar nog zeker geen honderd procent. We stappen in een kleine bus die ons na een goed half uur naar een grote bus brengt. Het wordt een lange reisdag. Van in totaal zeven uur; vier uur in de grote bus en daarna drie uur op de boot. Ik slaap wat, staar uit het raam en luister muziek op de ipod.

Tegen half 8 komen we aan op het eiland, een uur later dan gepland. We eten even wat bij een tentje aan de pier, daar kan ik gelukkig op wifi. Ik bericht Laura dat ik pas zojuist ben aangekomen en er met een uurtje toch wel zal zijn. De taxi’s zijn verschrikkelijk duur voor een ritje van nog geen 10 minuten vragen ze 300 bath per persoon. Dat staat in geen verhouding tot de 50 bath die op de vorige eilanden betaalden. Delen wordt lastig want Stefannie zit aan de andere kant van het eiland in een bungalow. Al mopperend lopen we weg van de drukte in de hoop dat er verderop goedkopere vervoersopties zijn. Dan zien twee mannen en een vrouw, van een duikschool, ons met onze rugzakken een weg zoeken in het donker. Ze vragen ons waar we heen moeten.

Ze stemmen in met de bizarre taxi prijzen maar leggen uit dat dat nou eenmaal wel is hoe het hier werkt. Ik ben moe en ga bijna overstag als een van de mannen vraagt of ik ervaren ben op een bike. Hij zegt de tien minuten wel even voor mij te willen rijden en ik spring (bepakt met backpack en rugzak) achterop zijn scooter. Ik houd mij stevig vast en hoop dat het goed gaat. Dan rijden we door een grote plas en een vrouw die net naast die plas loopt wordt drijfnat. Mijn chauffeur geeft geen kick, dus ik besluit hard sorry te roepen.

Twee minuten later wordt ik afgezet aan het strand en ga ik opzoek naar huisje C1. Terwijl ik in het donker een systeem probeer te ontdekken tussen de nummering van de huisjes komt er iemand aangelopen. Ik waag het er op en vraag van een paar meter afstand; ben jij Laura? Ja! En dan ben jij Rianne. Top we hebben elkaar gevonden. Samen lopen we naar het huisje. ‘was jij het achterop die bike net?’, vraagt Laura. Oeps, die nat gereden vrouw was mijn nieuwe samenwoonpartner…..