Visa voor India & ziekjes in bed
Door: Rianne Sman
Blijf op de hoogte en volg Rianne
13 Maart 2016 | Nepal, Nepal
Ik bestel wat brood met jam en een glas cola. Hopelijk wordt mijn buik daar wat rustiger van. O, bah wat is brood hier eigenlijk helemaal niet te eten. Het kost me moeite om dit door te slikken. Ik weet dat ik iets moet eten, maar het gaat heel moeilijk. Ik drink nog een glas cola en staar een beetje voor mij uit. Lezen lukt niet echt en in typen heb ik even geen zin. ik probeer lief te zijn voor mezelf, als je even niks doet is het ook goed he! Ik stap op en loop via de supermarkt naar mijn hostel. Met een bounty, fles cola en fles water instaleer ik mij op bed. Ik lig wat en besluit toch maar wat blogs te gaan schrijven. Mijn bed is gelukkig goed en er is best veel licht in de kamer. Ik wissel het schrijven af met korte indutmomentjes. Dan gaat mijn telefoon! Het is een vriendin. We hebben elkaar zoveel te vertellen dat ik mijn ‘ellendige gevoel’ even vergeet. Soms vervloek ik echt de wifi en op andere momenten is het zo goed dat je gewoon een goed gesprek met een prima verbinding kan voeren. Deze momenten koester ik echt. Later op de middag bel ik ook met mijn moeder. We hebben veel contact via de app, maar elkaar echt even horen is veel fijner. Ik heb zoveel te vertellen over de trekking die ik heb gedaan en over de Vipassana die bijna gaat beginnen. Samen kletsen is erg fijn.
Na al die mooie gesprekken en een paracetamol voel ik mijzelf al ietsje beter. Ik besluit mijn tassen klaar te maken voor de Vipassana. Dat betekent dat alles wat niet mee mag, en dat is echt best veel, in de grote groene tas gaat en de rest in mijn kleine backpack en een klein tasje. Wat mee mag zijn kleding en toiletartikelen. De rest ben ik even voor 12 dagen kwijt. Na al het sorteren en inpakken loop ik naar beneden om mijn inschrijfformulier te printen. Er is geen stroom?! En ook geen wifi meer?! Maar hoe moet ik dan?! Ik word even heel zenuwachtig, hoe streng zullen ze zijn dat ze die formulieren echt willen zien of is een afbeelding op mijn telefoon genoeg? De jongen achter de balie weet het ook niet en vertelt mij dat ik misschien bij een internetcafé in het centrum meer kans heb. Ik heb hier dus echt totaal geen zin in! Ik wil gewoon binnenblijven en op bed liggen. Het is even niet anders. Op mijn kamer pak ik al mijn waardevolle spullen bij elkaar en een Koreaanse vraagt waar ik heen ga. Ik vertel haar de situatie en zij biedt aan met mij mee te gaan. Onwijs aardig! Bij het internetcafé hebben we geen succes, die is dicht! Dan besluit ik het bij het kantoortje te proberen waar ik mijn trekking heb gedaan. Ook zij zitten zonder stroom. De man legt uit dat hele gedeeltes van de stad er tegelijkertijd uitgaan. Dus om ergens te kunnen printen moet ik echt een behoorlijk stuk verderop zijn…. Wat ik raar vind… want waarom stuurt de jongen van het hotel mij dan het centrum in…. ik geef het op…..
Het is even na zessen en ik ben op, heb geen honger en besluit in bed de laatste pagina’s van mijn boek uit te lezen (de komende 12 dagen zijn ook zonder lezen). Voor de zekerheid heb ik altijd nog wat van de koekjes, maar mijn lichaam heeft echt helemaal nergens zin in…. ik dommel in slaap en wandel naar de wc en dommel weer een beetje weg…. Zo spendeer ik de avond en dan valt de nacht….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley