Hallo bergen & twee uur lang traplopen

Ik ben weer vroeg wakker. Oeps…. Mijn telefoon is bijna leeg… er was vannacht dus geen stroom op de kamer. Ik kleed mij snel aan en pak mijn tas in… beneneden probeer ik mijn telefoon op te laden… maar ook de generator is uit.. er is geen brandstof… ik leg uit dat ik echt heel graag even mijn telefoon een beetje wil opladen. De hoteleigenaar biedt aan dat ik wel even bij het hotel ernaast kan zitten om mijn telefoon op te laden. Een half uurtje later komt Alex aangelopen. Goodmorning Sister! Omdat ons hotel op dit moment geen stroom heeft is het ook niet mogelijk te ontbijten. We pakken onze spullen en wandelen naar een tentje ietsje verderop in de straat. Daar eet ik yoghurt met muesli en fruit. Even na achten stappen we in een taxi, in een rit van een uur zal hij ons naar het startpunt van de wandeling brengen. Ik ben echt best wel moe en ik merk dat mijn ogen af en toe dichtvallen.

Nog eenmaal plassen en dan gaan we op pad. De eerste meters leggen we af door een dorpje, een heel ander gezicht van Nepal dan in de stad Kathmandu. Het is wel erg op toeristen ingericht en ik zie bijna alles wat je denkt nodig te hebben hier in deze kleine winkeltjes liggen. We steken een brug over en Alex loopt een kantoortje binnen om onze trekkingskaarten te laten afstempelen. Zo houden ze bij wie er allemaal in dit gebied loopt (je stempelt ook weer af als je weggaat). We passeren een dame met een gids en drie Chinese meiden, verder is het best wel rustig op de route. Het wordt wel snel warm dus ik ontdoe mij van de lange mouwen. We wandelen in een lekker tempo en nemen af en toe een pauze om wat water te drinken. Na een uurtje trekt Alex zijn schoenen uit, hij vindt ze veelste warm en krijgt blaren. Hij meent vandaag wel op slippers te kunnen doen. Zo tegen 12 uur stoppen we voor wat eten. Ik kies voor de chapati met jam en honing. Echt trek heb ik niet en hopelijk geeft dit wat energie voor de wandeling.

Als we net zitten komt er ook een gezin uit Canada binnen met twee kinderen. Dat lijkt me ook leuk zeg, zo’n trekking doen met je kids. We stappen weer op, we lopen nog ongeveer een uurtje redelijk vlak en dan zullen we beginnen aan twee uur traplopen. Ik ben hier vanmorgen door een dame in het hotel al voor gewaarschuwd, dus ik ben erg benieuwd wat me te wachten staat. De Duitse dame van vanmorgen zie ik weer, leuk! We wandelen allemaal een beetje in hetzelfde tempo. De Chinese meiden gaan ook aan de klim beginnen en ook de Engelse Tom loopt mee. Als we aan de trappen beginnen lopen we allemaal van elkaar weg. Iedereen heeft een eigen tempo om de treden te beklimmen. Ik heb het bloedheet en weet dat ik hier voorlopig dus nog niet vanaf ben. De twee uur knippen we op met twee stopjes en de Duitse loopt door en ik klets met Tom. Afleiding helpt in het beklimmen van de treden. Nog 1 minuut roept Alex! Wow, ik ben bijna op de plaats van bestemming.

Als ik de trap van het teahouse oploop zie ik ook de Duitse, Susan, zij slaapt hier vanavond ook. We leggen onze tassen binnen en ik ga zitten met een kopje thee. Als Alex mij naar mijn kamer brengt vraagt hij of ik het goed vind om de kamer te delen. Er zijn immers twee bedden in de kamer, dat lijkt me prima voor vannacht. Het is ook een beetje raar nee te zeggen aangezien ik toch niks ga doen met dat lege bed. De bergen zijn aan het einde van de dag niet zo heel goed te zien, zeker de witte berg is verstopt achter de mist. Tegen zes uur zitten we aan ons eten, ik eet een simpele macaroni. Dan komt ook het Canadese gezin aangelopen, dan denk ik nog gezellig. Later blijken de jongens de Duitse dame de hele nacht wakker te hebben gehouden. De avond valt en eigenlijk heb ik niks te doen. Op een klein blaadje schrijf ik wat aantekeningen, maar veel meer vermaak is er niet. Dan lijkt het mij maar het beste om gewoon lekker naar bed te gaan. Welterusten!