Rollercoaster & hello familie

Hallo wekker! Harde muziek komt uit de telefoon van Amy. Yes het is vijf uur…. Au….. ik heb goed geslapen en kleed mij snel aan. We checken al onze spullen en lopen samen in het donker naar de pickup plek. In een grote laadbak zijn houtenbankjes gemaakt en per bankje moeten zes mensen plaats nemen, dat past echt niet hoor! Beknelt tussen elkaar begint onze rit van 45 minuten naar boven. Wow dit lijkt wel een achtbaan. Mensen schreeuwen en zijn uitgelaten. De bus gaat zo snel! Dit is echt spannend en een beetje eng tegelijk. Bovenaan de berg stappen we uit en wandelen we richting de rots…. Maar die is bedekt met bamboe… ook een gouden rots moet onderhouden worden.

Dan valt mijn oog op een bordje dat vrouwen verbied een bepaald terrein te betreden… dat is raar…. Ik ben opgegroeid zonder onderscheid tussen mannen en vrouwen en hier mag ik ergens opeens niet komen omdat ik een vrouw ben, het geeft mij een gek gevoel. Amy koopt wat pannenkoekjes met bonen en we nemen plaats aan een tafeltje waar we een fruitshake drinken. Mijn buik doet pijn en o wat ben ik moe. Ik probeer met een blikje cola mijn buik wat rustiger te krijgen maar tevergeefs. We wandelen over het terrein, nemen veel foto’s, kerven onze namen in een rots en klimmen omhoog naar een mooi uitzichtpunt. Daar bovenop die rots gaan we zitten, luisteren we naar muziek en val ik zelfs even in slaap. Gelukkig voel ik mij al ietsje beter. We wandelen naar beneden, komen de Franse jongens weer tegen en nemen uiteindelijk weer plaats in de truck die ons naar beneden zal brengen.

Het plan is om een dierentuin hier niet zo ver vandaan te gaan bezoeken. In de truck raakt Amy in gesprek met een lokale man die een Japanse man rondleidt hier. Zij gaan dezelfde richting op en hij biedt ons aan met hen mee te rijden. Wat tof! Dat scheelt ons de busrit terug. Dan vraagt Amy of ik naar de dierentuin wil of met deze mensen mee terug wil rijden naar Yangon? Ik herinner mij de rit van gisteren alle bussen, de slechte beenruimte en realiseer mij dat dit veel comfortabeler is. Prima, laten we mee terugrijden. Het is al wat later in de middag en we zijn beide best moe. Dan stopt de auto, ze gaan even wat stupa’s bekijken, wij kunnen hier wachten. Als de auto wegrijdt realiseer ik mij dat mijn vest nog op de achterbank ligt. Gelukkig komt de auto na een half uurtje weer terug. Maar wij kunnen niet meerijden. Ze gaan namelijk nog wat andere dingen bezoeken en de man geeft aan dat het beter is dat wij een bus zoeken vanaf hier. We nemen een bus, en nog een en nog een…
Amy vindt het leuk om mij mee te nemen naar het huis van haar moeder aan de andere kant van de rivier. Ik had hier niet echt opgerekend… heb niet echt meer schone kleding… maar vind het wel onwijs leuk. Laten we het gewoon doen! Een andere bus, een taxi en een ritje achterop de scooter later kom ik aan bij een huisje en Milo kont gelijk naar mij toegerend. Hier wonen Amy haar moeder, broer, zus, neefje, nichtje en tante. Het is een gezellige bedoeling en iedereen is al druk met het eten bezig. We halen nog wat groeten (op een scooter die er halverwege mee stopt) en ik speel met de kleine katjes die net geboren zijn.

Dan is het tijd om te douche. Ik kleed mij uit en Amy legt mij uit hoe je met een longy doucht. Je houdt hem dus rond je lichaam en schept met een bakje water over je heen. Totdat je helemaal nat bent, dan zeep je je met een hand in terwijl de andere hand de doek vasthoudt en dan giet je weer met een bakje net zoveel water over je heen totdat alle zeep weg is. Dan droog je je af in een andere rok en kan je je uiteindelijk weer aankleden. Jeetje zeg, wat een ervaring! Na het douche neem ik plaats in het woongedeelte er staat een stoel en een tv meubel. Op de grond wordt het eten neergezet; vis, kip, krab en mais. De katjes lopen om ons heen in de hoop een hapje mee te kunnen eten. Met mijn rechterhand (want links gebruik je op de wc) eet ik mijn eten en geniet ik van dit bijzondere moment.

Er zijn drie ruimtes in het huis. Amy en ik liggen op een matje in de keuken, de moeder en tante in het woongedeelte en de rest van de familie liggen samen in een andere kamer. Ik hoor gegiechel en kom er later achter dat ik verkeerd om in het bed was gaan liggen… maar mij maakt het niks uit… ik ben moe, het is warm en het is alles behalve comfortabel… maar, ik heb Myanmar ervaren zoals ik wilde; bij de mensen thuis. Dankje wel lieve Amy!