De zon & 5 dochters en 1 zoon

Yes yes… dit is vroeg! Michella en ik kleden ons stil aan, ik weet niet zeker of de twee Belgen ook mee komen… ze is even wakker… maar valt dan weer in slaap. Michella en ik gaan de zonsopkomst bekijken op een stupa. We huren een e-bike en rijden om half zes weg, ongeveer 20 minuutjes rijden naar een van de grotere stupa’s. gelukkig heb ik een hoofdlampje want er is bijna niks te zien. We lopen via trappen de stupa op…. Er zijn al best wel wat mensen… we kunnen niet echt een goed plekje vinden dus gaan we een laag naar beneden. Daar hebben we meer geluk…. En dan is het wachten…. Wordt het langzaam aan iets lichter…. Komt er een oranje gloed in de lucht… beetje rood en ook een beetje roze…. Is dit dan zonsopkomst? Nee! De zon moet nog komen! Van achter een andere stupa komt er een fel oranje bolletje tevoorschijn… wat prachtig zeg!

En dan komen ook alle luchtballonnen, het zijn er wel twintig… wat een prachtig gezicht is dit zeg! De hele wereld wordt langzamerhand steeds beter zichtbaar en vanaf deze hoge stupa is het uitzicht over alle andere stupa’s onbeschrijfelijk. Hier kunnen we heel lang blijven zitten, en dat doen we eigenlijk ook een beetje. Als iedereen al een beetje weg is besluiten wij ook aan de terugweg te beginnen. Een ding weet ik zeker, dit wil ik morgen weer meemaken.

Michella is nog aan het twijfelen…. Maar dan besluit te ze toch vanavond al Bagan te verlaten… wat jammer! Ik wil graag met Michella mee, maar wil hier zeker nog een dagje langer blijven. Terwijl Michella op onderzoek uitgaat voor de bus naar Kalaw, wacht ik in onzekerheid of ik nog in de kamer kan blijven. Het antwoord is nee, ik kan wel blijven maar dan op een duurdere kamer. Ik baal als een stekker, dit is wel stom en iets te duur. Maar om nu alles bij elkaar te pakken en voor een nachtje een andere plek te gaan zoeken heb ik eigenlijk ook niet echt zin in. ik verkas mijn spullen naar de dure kamer (die ik deel met de Belgische broer en zus) en stap op de e-bike. Vandaag ga ik de omgeving verkennen. Ik struin over markten, stop bij verschillende stupa’s en maak mooie foto’s.
Dan stop ik bij een stupa waar opeens een meisje naar mij toegelopen komt. Ze stelt zichzelf voor als Thiri. Zij woont met haar familie naast de stupa. Ze mogen hier wonen en dan kunnen ze op de stupa letten. Is een soort afspraak met de overheid. Het is een onwijs lieve meid van twintig jaar die goed Engels spreekt. Ik vind het leuk om met haar te kletsen en interview haar voor ‘Journey of Greatness’. Ze laat me haar huis zien en stelt alle familieleden aan mij voor. Vijf meiden, een zoon en mama en papa. Het is een aandoenlijk gezicht, een klein hutje met een matje waar iedereen opzit en waar ook iedereen op slaapt. Ik besluit haar te helpen door wat kleding en kaarten te kopen. Wat is dit toch een totaal ander leven dan het mijne. Ik krijg speciale zonbescherming op mijn gezicht en klets met haar zussen. Ook de jongste, een jongen, is gekleed in een jurk met lippenstift en oogschaduw. Thiri is bang dat hij homo wordt, omdat hij alleen maar zussen heeft. Ik probeer haar te vertellen dat hij er ook gewoon graag bij wil horen en dat make up niet perse betekent dat hij homo is. Ik vind het in ieder geval een heel mooi mannetje. Ik maak de afspraak morgenochtend terug te komen om op deze stupa de zonsopkomst te bekijken.

Tegen vijven ben ik een beetje klaar met rondrijden en ga ik terug naar het hotel. Daar zie ik Michella die om zeven uur de bus heeft naar Kalaw. We nemen afscheid, maar ik weet zeker dat ik haar snel weer ga zien. Ik ben ook benieuwd naar zonsondergang op een stupa en spreek twee mannen aan uit Nijmegen (waar ik die morgen tijdens het ontbijt al even mee gekletst had). Yes, ik mag met ze meerijden naar een mooie, beetje verborgen, stupa. Halverwege de rit, van ongeveer 20 min, wil mijn e-bike niet meer. We besluiten hem langs de weg te parkeren en ik stap op achterop bij een van de mannen. De stupa is prachtig en naast ons zijn er maar zes andere mensen (waarvan wel een luidruchtige Amerikaan met wiet en muziek, gekke man). Ik geniet en realiseer mij hoe uniek dit uitzicht is. Ik ben echt verliefd op Bagan.