Misselijk terug & op visite bij Mo

Tas inpakken. Deze ochtenden zijn altijd een beetje vreemd. Een plek verlaten opzoek naar een nieuwe plek. Heb ik alles? Check de badkamer, check de kluis, onder het bed? Yes, alles is ingepakt en we checken uit. Ik heb de bus pas om 13 uur, maar Jana en Miche vertrekken al om 11 uur. Het ontbijt duurt lang dus uiteindelijk nemen ze hun eten mee in een bakje. Ik wandel naar het plekje waar ik gisteren ook heb gegeten. Daar hebben ze lekkere zachten banken, daarop kan ik makkelijk twee uurtjes doorbrengen. Ik bestel een lime juice (gehoord dat dat goed is voor je buik) en een bagel met een soort roomkaas. Ik eet en ik lees en de tijd gaat voorbij.

Een kwartier van te voren meldt ik bij de bushalte, maar nog geen bus. Na 45 minuten nog steeds geen bus. Ik klets met een stel uit Canada. Als zij mij vragen welke stoel ik heb, reageer ik verbaasd geen idee? Hebben we vaste plekken dan? Als de chauffeur mijn kaartje bekijkt en mijn plek aanwijst snap ik de Canadezen, ik zit dus helemaal achterin de bus met zijn viertjes naast elkaar (de andere rijen is drie mensen per rij). O boy, dit wordt niet tof. Ik ben na een paar bochten al misselijk. Hoe ga ik dit doen? Ik vraag om een plastic zakje voor het geval dat. Mijn ipod is leeg en slapen lukt ook niet. Bocht, na bocht, na bocht…. Hoeveel zullen er nog komen. Dan maken we de plasstop. Ik vertel de Canadeze dat het bijna niet te doen is. Ze adviseert mij een koud ijsje te eten…. Valt altijd te proberen…

Na drie uur kom ik gebroken aan op het busstation van Chiang Mai. Het voelt een beetje als thuis, hier ben ik al eens eerder geweest. Ik slenter naar een barretje waar ik eerder ben geweest en bestel een appelshake (ook ergens gelezen dat dat goed is voor je buik). Yes! Dan eindelijk kan ik naar de wc. Erg fijn is het niet want rond mijn blote benen vliegen tientallen muggen…. Dan laat ik Mohammed weten dat ik in Chiang Mai ben. Ik zal de komende twee dagen bij hem verblijven. Hij stuurt een taxi. Als de taxi mij eindelijk heeft gevonden is het de bedoeling dat we eerst even langs het bureautje gaan voor mijn visum, maar de beste man snapt het niet helemaal. We rijden zinloos rond en ik probeer hem duidelijk te maken dat we gewoon naar het huis van Mohammed kunnen gaan. Hij belt met zijn baas, zijn baas belt met Mohammed en ik praat met zijn baas en uiteindelijk wordt ik afgezet voor de deur bij Mohammed. Helemaal gaar van de reis. Ik neem een warme douche en we eten wat en ik val snel in slaap. (wie zegt dat reizen relaxt is……)